Toespraak P@co

Hij had een brief geschreven om mee te geven aan Omi.

Maar besloot het op de plechtigheid toch maar voor te lezen.

Lieve Omi,

Het doet mij heel veel pijn dat ik u moet missen. 

Het is allemaal zo onwerkelijk, maar toch bent u er niet meer... 

Aan de ene kant realiseer ik het me niet, maar aan de andere kant snap ik het maar al te goed. Ik wil er niet aan denken dat ik u nooit meer zie, nooit meer hoor of nooit meer spreek. Dat u er nooit meer zult zijn, nooit meer gezellig doen, nooit meer bij u logeren. 

Op dit moment vraag ik me af, is er leven na de dood? Bent u gelukkig? Heeft u geen pijn meer? Kunt u mij zien? bent u bij ons of bent u weg.. waakt u over ons? 

Ik hoop dat u altijd heeft geweten dat ik van u houd, dat u heel speciaal voor mij bent, ook al waren we er soms een tijdje niet. 

Ik zie u nog zo zitten. Het is zo onwerkelijk oneerlijk en gemeen. Dit heeft u nooit verdient. U bent zo'n lief, positief, eerlijk en wijs persoon, en ik had graag gehoopt dat u langer met ons zou zijn. Mijn wens was altijd dat ik met trots mijn eigen kinderen aan u kon laten zien en dat u lang genoeg zou leven om dat mee te maken. Maar jammer genoeg heeft het niet zo mogen zijn, en dat doet me heel veel pijn. 

Maar ik weet dat u nu eindelijk rust en geen pijn meer heeft, niet meer benauwd en niet meer bang hoeft te zijn. Maar toch is het niet eerlijk hoe het gegaan is. Het had niet zo mogen eindigen, maar er is niks dat ik kan doen. Ik kan u niet terug toveren en dat u weer beter was, maar dat zou ik wel willen doen. Het voelt alsof dit een nare droom is die niet meer stopt en dat ik terug wil gaan naar hoe het was maar het me maar niet lukt. Terug naar het moment dat u er gewoon was en gezond en gelukkig was, maar helaas heb ik u voor het laatst gezien, en nu zullen de herinneringen overblijven. Ik zal altijd aan u blijven denken en u altijd missen. Ik zou mijn kinderen vertellen wat voor persoon u was, lief, zorgzaam, positief en mooi iemand die altijd in was om gek te doen. Dat ze trots mogen zijn zijn met zo'n over-grootoma. Mijn oma. Dat ik u alsnog ooit als de tijd daar is ik ze aan u voor kan stellen en ik u weer in mijn armen kan sluiten en dat we weer met z'n allen zullen zijn. Dat ik u alles kan vertellen over hoe mijn leven is gegaan en hoe blij ik dan ben om u weer te zien. 

Ik zou nu niet meer bang zijn voor de dood, want de dood betekent dat er als er een kans is dat ik u weer kan zien, en dat is al reden genoeg om niet bang te zijn voor de dood. Dat u herenigd bent met alle mensen die u heeft moeten missen. Dat ik als ik weer bij u ben weer lekker gek kan doen. Dat u allemaal leuke dingetjes vertelt en dat we lekker voor altijd en eeuwig kunnen kletsen. dat we nooit meer iemand hoeven te missen en dat we voor altijd blij kunnen zijn en samen kunnen waken over onze geliefden 

Lieve, oh lieve Omi, Er is nog veel meer dat ik zou willen zeggen. Maar ik weet dat ik ooit gewoon weer bij u ben en dat ik het u allemaal kan vertellen, en die dag kan me maar niet snel genoeg komen. Ik kijk uit naar de dag dat ik u weer kan zien. Ik ga met blijdschap deze dag tegemoet.

Allerliefste Omi die er is. Ik wens dat u over ons wilt en gaat waken, dat u ons bijstaat en ons help met goede beslissingen maken en dat u ons helpt onze angsten te overwinnen, dat u ons altijd zal beschermen. Ik hoop dat u op ons wacht bij de Hemelpoort en ons komt ophalen, dat u bij ons blijft en dat u ons maar komt halen als u ons te erg mist. Ooit bent u er weer. Ooit ga ik u weer zien, met u praten en gek doen.

Lieve Omi rust zacht en zet de boel daar maar lekker op z'n kop. Maar blijf wel voor altijd bij ons. 

Fijne reis en tot weer ziens. Want dat is één ding wat zeker is. Lieve Omi ik houd van u. U bent onze engel, onze gids onze geweten. 

Ik houd van u en tot weer ziens, want dan heb ik u veel te vertellen.

Liefs,